Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

ο Παλιατζής

Ο Παλιατζής
Ο παλιατζής είναι μια από τις εικόνες που σήμερα ξεθωριάζουν.Στην αρχική του μορφή εντασόταν στους γυρολόγους , τους πραματευτάδες. Δεν είχε καμία σχέση με τους συλλέκτες μετάλλων - των λεγόμενων σκράμπ- και δεν αφορούσε τους τσιγγάνους. Σε αυτή την μορφή τον συναντάμε στις μέρες μας.
Ήταν έμπορος.Και μάλιστα δεινός έμπορος. Από την μια έπρεπε να περιφέρεται μέσα σε κάθε λογής γειτονιά , να συναναστρέφεται με όλο τον κόσμο (εύπορο και φτωχολογια) και να συναλλάσεται μαζί τους και από την άλλη έπρεπε να κατάφερνε την καλύτερη τιμή αγοράς και την καλύτερη επιλογή εμπορεύματος. Αγόραζε παλιά έπιπλα, παλιά αντικείμενα, συσκευές και κυρίως παλιά ρούχα. Οτιδήποτε είτε κάποιος το αντικαθιστούσε με καινούριο , είτε η ανάγκη τον έκανε να το πουλήσει. Ήταν απαραίτητο να διαθέτει εμπορικό μάτι για να διακρίνει τι άξιζε και πόσο άξιζε.Ακόμη έπρεπε να ήταν παζαρευτής καλός, να πετύχαινε την καλύτερη δυνατή τιμή αγοράς.Να είναι και οξύς χαρακτήρας και διαλλακτικός, να εκτιμάει την θέση του έτερου συναλλασόμενου και να έχει πειθώ.Τα παραπάνω τον καθιστούσαν αντιπαθή , αλλά αναγκαίο.Τα εμπορεύματά του τα συνέλεγε - προμηθευόταν από τον κόσμο και τα πουλούσε στον κόσμο. Διέθετε  καταστημα , το λεγόμενο "παλαιοπωλείο" και όχι παλιατζίδικο , όπου εξέθετε και πουλούσε την πραμάτεια του. Σαν καλός έμπορος , ήξερε ότι με ένα κατάστημα θα πετύχαινε καλυτερη τιμή πώλησης και θα αποδέσμευε το εμπόρευμα από την προέλευση του. Πολλά από τα εμπορεύματα του απαιτούσαν